23 Temmuz 2012 Pazartesi

Bir İlk Daha


Bu yazımda bahsetmiştim. Çocuk huzursuzsa seni zorluyorsa gitme biryere arkadaş. Hatta sonrasında karar da aldım. "Çocuğun küçük otur evinde". Birde haftanın sadece birgünü evde kaldığın durumlar var. Babamızda dün evde olmayınca, uzun zamandır görüşemediğimiz bir  arkadaşımı davet ettim. 8 yaşında bir kızı var. Ada için de değişik bir kaç saat olur, eğlenir, oynarlar diye düşündüm. Yine yanıldım ben!

Sonradan iki arkadaş daha eklendi sohbete. "Pazar günü anne evde neşesi" kabus oldu resmen çocuk için. Ada bugünlerde olduğundan daha fazla hareketli. Yaz enerjisimi desem, rehavetimi (ters tepki) ya da yaşının getirisimi bilemedim?
Koltuklara çıkabildiği için çok sevinmiştim geçenlerde. Ama şimdi!
Mutfağa gidip gelmem ortalama 10 saniye de sürse odaya döndüğümde ya koltuk üzerinde buluyorum O'nu yada daha kötüsü televizyona ulaşamaması için televizyonun önünde bulunan sehpa üzerinde! Resmen yüreğim ağzıma geliyor. Cumartesi gecesi uyku saatini geciktirdik biraz. Pazar sabahı 10,30 da uyanarak beni şaşırttı ve mutlu etti. Kahvaltıdan bir süre sonra tekrar uyumak istedi. O sırada misafirler de vardı. Kâh balkonda kâh oda da olmaktan pert oldum resmen. Uyuyamadıkça ağladı, zırladı, eziyetleri tavan yaptı. Hatta bir ara koltuktan balkona çıkmak istedi.
Benim misafirlerime kahve yaptığım anda arkadaşlara "gözünüz Ada'da olsun" dememe rağmen küüütt diye bir ses ve hemen ardından bilmem kaç oktav ağlama!!! Ağzıma gelen yüreğimde ağzımdan  çıktı nihayetinde! Ve bir ilk daha yaşanmış oldu. 
Yavrum can acısı biryandan uykusuzluk biryandan birde sıcak!! Kahveyi yarım bırakıp hemen aldım odasına götürüp uyuttum. Ve de dedim ki  -Çocuğun küçük. Misafir davet etme!
Belki abartıyorum, belki büyütüyorum konuyu ama böyle. Madem Ada'yı doğduğundan beri bir düzene alıştırdın düzeni bozma o zaman! Uyudu uyandı. Bir güzel yıkadım, giydirdim, doyurdum ve onu büyük bir alışveriş merkezine götürdüm. Işıl ışıl içerisi, market arabasını çok seviyor :) Oturdu içinde, benim arabaya attıklarıma -Aaa, ayyy dedikçe güldük.Yeni kitaplar aldım kızıma. Eve geldiğimizde tek tek inceledik. Kitabını getir okuyalım diyince hemen kucağıma geliyor kitapla. Bir bir açıyoruz sayfaları. Henüz hikayeleri dinlemediği için ben resimlere göre uyarlıyorum hikayeleri. Harika dakikalar bunlar benim için :)) İnşallah daim olur. 
Günün sonunda özür diledim Elif Ada'dan. Bizim bir pazarımız varsa O'nunda bizimle geçirdiği bir pazarı var!
Ayıp ettim :(

21 yorum:

  1. :)hem sosyalleşmeleri gerekli,hem de düzenlerinin bozulmaması ve huzurlarının kaçmaması gerekli,artık nabza göre şerbet vermemiz gerekiyor sanırım,onların keyfine göre.
    pis bir düşme olayı bizde de gerçekleşti geçen hafta.Özgün de yatak koruyucusuna tırmanıp düştü yataktan,en korktuğum düşme şekliydi ama birşey olmadı çok şükür.ben de yanında yerde oturuyordum,bana çarptı da hızı kesildi biraz.aklımı kaçırıyorum sandım onu yerden alırken.söktüm kaldırdım yatak koruyucuyu,hiç koruyuculuğa sığmadı yaptığı :) düşmeleri çok korkutucu ama bundan sonra,bu kudurukla daha çok düşerler,Allah korusun onları.Ada hanım da koltuklara,sehpalara çıkıyormuş,çok zor artık idare etmesi yaa size de geçmiş olsun,Allah beterinden saklasın

    YanıtlaSil
  2. Sizede çok gecmiş olsun Ayşegülcüm. Bende aşırı korkuyorum düşmesinden. Koltukta arkanı dön, in aşağı diyorum uygulamalı olarak ama bir kez yapıyorsa ikincide bildiğini okuyor. Allah'ım korusun tüm çocukları. Melekleri korusun.

    YanıtlaSil
  3. canım beterinden korusun, çok geçmiş olsun.

    YanıtlaSil
  4. aynen bizde de durum aynı,arkasını dönüp inmeyi biliyor aslında ama bir diğer denemede dümdüz gidiyor :)

    YanıtlaSil
  5. Bence öyle düşünmemelisin. Düzenleri elbette olacak ama artık büyüyorlar, biraz düzenin dışına çıkılabilir bence. Saati saatine düzene alışınca da çıktığın anda fazla tepki verebiliyorlar. Ben mesela sessiz ortamda uyumaya alıştırdım. Şimdi tatilde gürültüde asla uyumuyor ve bir alışveriş merkezine gittiğimizde bazı çocuklar bebek arabasında mışıl mışıl uyurken bizimki asla uyumuyor. Ben alıştırmadım ki nasıl uyusun. Biraz rahat olmak en güzeli. Başınıza gelen ufak kaza için çok geçmiş olsun. Allah korusun hepsini. Büyüdükçe daha da hareketleniyorlar. Eda bir koltuktan diğerine zıplıyor, erkek çocuğu sanırsın. Enerjilerini atamıyorlar, ne yapsınlar.

    YanıtlaSil
  6. Amin Bahar. Teşekkür ederim.

    YanıtlaSil
  7. Haklısın Haticecim de ama artık geç kaldığımı düşünüyorm. Bizde de durum farklı değil. Hep sessizlikte uyuttum bende, şimdi en küçük ses te bile uyanıyor. Çok gürültü ortamlarda uyuyamadığı için eziyet malesef düğünler dernekler. Rahat olmak istesemde zaman zaman olamıyorum galiba
    :)

    YanıtlaSil
  8. ÖZGÜNÜN ANNESİ:

    Al bizdende o kadar. Sonuç bu oluyor işte :(

    YanıtlaSil
  9. Geçmiş olsun,bu ara yavrulara ne oluyor bilmiyorum,enerji fışkırıyor.Allah hepsini korusun:)

    YanıtlaSil
  10. Amin tubanne :) Hakikaten enerji patlaması :)

    YanıtlaSil
  11. Aynennn. 1 saniye yanlız bırakamıyorum artık, koltuga cikmak ve oradan atlamak! bi de bizimkinin en buyuk eglencesi! Bir de bizim korktugumuzu gorunce egleniyorlar sanki bebek akıllarıyla :) Bir de bizde de kitap okuma seansi aynı sekilde geciyor, geliyor oturuyo kucagima:) Çok tatlı donemleri :) Bosver misafir cagirmakla iyi yapmıssın, sosyallesmek te onemli, hem onun icin hem de senin!

    YanıtlaSil
  12. Nazlıcım ben sosyalleştim mi cebelleştim mi bilemedim :) Bu koltuk olayını ne zamana kadar oyun sanacaklar bilmiyorum. Ama en kısazamanda bitirseler iyi olacak :)

    YanıtlaSil
  13. Ada daha küçük bizim ama bende sürekli evde olmaktan bunalıp, sosyalleşmeliyim diye gezmeler, davetler falan yaptım.Ama Ada'nın uyku düzeni hemen bozuldu.Hatta kız kardeşim gelmişti, o zaman bile değişti düzeni.Alışana kadar..Geçmiş olsun Ada'ya, sevgiler..

    YanıtlaSil
  14. Biz zorluyoruz galiba kızları :) davet, kalabalık bir ortam olunca düzenleride hemen değişiyor. Bence biraz daha büyüyünceye kadar yarı sosyal olmalıyız galiba :)
    Bizden de sevgiler küçük Ada'ya :)

    YanıtlaSil
  15. Biz mi çok fazla sağduyuluyuz nedenini bilmiyorum ama herkez bu sorunları yaşamıyo yada işi vurdumduymazlığa getiriyo bilemiyorum. Ama dikkatimi çekiyo bu durum biz fazla mı duyarlı davranıyoruz diye kendime sormadan edemiyorum. Herşeyden vazgeçip sırf çalışan bi anne olduğumuz için mi bu kadar ağır bir suçluluk hissediyoruz ve kendi hayatımızdan vazgeçiyoruz orası da ayrıca bir tartışma konusu. Aynı şeyleri bende yaşıyorum sırf o mutlu olsun yeter.:)))

    YanıtlaSil
  16. Kızımla ilgili hiçbir konuyu asla vurdumduymazlığa getiremem Ebrucum. Evet belkide çalışan anne olduğumu için böyle bu kadar abartıyoruz :)
    Onlar mutlu olsun yeter :D

    YanıtlaSil
  17. davet etmesen veya gitmesen sen hayatı kaçırıyormuşsun gibi davet etsen bu seferde adayı ihmal ediyormuşsun gibi...

    çok zorlama bence yetişebildiğin kdrını yap ;)

    YanıtlaSil
  18. Aynen öyle Seyhan :) Şaşırdım ne yapayım.
    Akışına bırakmak gerek bazen ;)

    YanıtlaSil
  19. Ben de hep ikilemdeyim:) biz mi ona uyacagiz yoksa onu bizim hayatimiza mi uyduracagiz. Su rahat annelerden olmak istiyor bir yanim:) bir yanim da her seyi mukemmel yapan kuralci ve disiplinli anne:)mesela gundemde kisa bir taril plani var. Hala kararsizim ilk denemeyi yapmalimiyiz yoksa biraz buyuyene kadar ertelemelimiyiz???

    YanıtlaSil
  20. Bende rahat anne olmak istiyorum ama olamıyorum malesef :) Ama bak konu tatilse mutlaka yaşanmalı derim. Hepiniz için değişiklik :) Bizde tecrübe edicez inşallah. Ertelemeyiiiin :)

    YanıtlaSil

YAZ, YAZ
YAZARSAN BAĞ OLUR, YAZMAZSAN BURALAR HEP DUTLUK :))

KIZIM BÜYÜYOR

Lilypie Premature Baby tickers