Kapı zilinin sesini duyduğu anda kulak kabartır Elif Ada.. Gözler kapıdadır ve birinin içeriye giriceğini tahmin eder.. O akşamda öyle oldu ve beni kapıda gördüğü an yüzünde güller açtı resmen, iki dişini çıkararak..
Canım kızım benim..
Sevgi yumağı halinde birbirimizi sarıp sarmalarken anneannesi Adanın yürümek istediğini söyleyince hemen aldık gardımızı :)
Adacık cumartesi akşamı 3 adım yürüdü..
Yürüteçsiz ve desteksiz ilk adımlarını attı...İçimde havai fişekler patladı rengarenk :) Öyle mutlu oluyorum ki O'nu büyürken gördükçe...Koşup,yürüdüğünü görmek istiyorum biran önce..
Beni oda da değildi kapıda karşıladığı günler meselaa :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
YAZ, YAZ
YAZARSAN BAĞ OLUR, YAZMAZSAN BURALAR HEP DUTLUK :))