Çalışan Anne Olmak :(

4 yıl öncesine kadar kendim için çalıştım, artık ailem için, kızım için çalışıyorum.. Hemde çok çalışıyorum. Yaşam kalitemiz  iyi olsun, kızım rahat büyüsün,bizi güzel bir gelecek beklesin, ekonomik özgürlüğümüz olsun. Yani bende herkes gibi ihtiyaçtan ve daha iyi yaşamak için çalışıyorum. Özel sektörde çalışmanın verdiği bazı olumsuzluklarım ve can sıkan durumlarım var, çalışanlar bilir. Bunların en başında mesai saatleri geliyor. Yazın gelmesiyle birlikte, günler uzadı ama işler bitmez oldu ! Hal böyle olunca değişik ruh hallerine bürünmeye başladım.. Geçen hafta içinde akşam saat 22.00 ye kadar süren mesailerim beni işten soğutup, kızım için vicdan yapmaya kadar götürdü. Çok şükür ki kızıma anneannesi bakıyor, ama yetmiyor ! Şuan bana daha da ihtiyacı olan ve çook çabuk büyüyen Elif Ada bence artık herşeyin farkında. Özlüyor..

Beni çok özlediğini, işten döndüğümde  birbirimiz kapıda ilk gördüğümüz saniyede kalbimin çok derininde hissedebiliyorum.. Ve o saniyeler beni çoook ama  çook üzüyor malesef.  24 saatlik zaman diliminde toplamda yarım saat onunla olmak zorunda kaldığım akşamlar başladı.. Bu akşamlarda çoğu zaman masadan yemek yemeden kalkıyorum. Biz 22,15 gibi akşam yemeği yerken kızımın uykusu geliyor. Uykuya olan istek ve bir yandan da bana olan özlem karışınca ortaya karışık bir ağlama senfonisi çıkıyor.




İşyerimle geçen hafta olan konuşmamda  çıkış saatimi en fazla 19.00 yapabildik! Çalıştığım sektörün isteği... O konuşmadan bu yana saat 19.00'da çıkıyorum. Çok mu erken.? Hayır değil. Hasret gidermeye yetiyormu? Hayır yetmiyor. Aile bireyleri ve kendimle ilgilenebilmek için iyi bir zamanmı ? Hayır. Ama hiç yoktan iyidir.
Çalışmayı, üretmeyi, emek vermeyi gerçekten çok seven ben son zamanlarda para kazanmayı istemez oldum..  Artık  çalışmayabilirim, ev hanımı olup evimle,eşimle ve kızımla daha çok ilgilenebilirim.. Ama sorun bu değil! Sorun çalışırken, üretirken yetememek..Eğitim sistemini değiştirmek yerine, önce çalışan anneleri korusalar. İşi, sektörü, statüsü ne olursa olsun en iyi eğitimi veren öğretmen annelere yönelik sistemler yapsalar. Çalışan anneler evlerine daha erken gitseler ! Çocukları ile daha çok zaman geçirebilseler. Akşam yemeğinde yemek masası ve mama sandalyesi arasında cebelleşmeseler.

Çalıştığım için göremediğim ilk aguları, ilk dişi, ilk adımları, ilk kelimeleri, ilk tepkileri yazmadım bile.. Daha göremeyeceğim ilklerden de bahsetmedim. Ama bil ki kızım herşey senin için.. Gün içinde yaşadığım bütün olumsuzluklara inat sana sarılınca ferahlıyor ruhum..
Dünyanın en güzel manzarası bizim evde..
Denize sıfır.
Manzaralı.
Serin.
Solum babanın.. Sağım senin.

.