Ses 1...2...

Ahh bloğum..
Terkedilmiş virane bir ev gibisin son zamanlarda. Kaldı ki ben ne kızardım sık sık blog güncellemeyenlere. Sevdiğim blogların postlarını okumayı ne severdim. Ne okuyabiliyorum nede okunacak birşeyler yazabiliyorum eskisi gibi.

Öncelikle beni cidden merak eden, mail gönderen, mesaj atan ve arayan tüm arkadaşlarıma teşekkür ederim. Bu duyguyu hissetmek çok güzel bir şey. Yayınımıza blog üzerinden devam edeceğim artık :)

Gündelik hallerim öyle yoğun ki benim, anlatayımda  dinle
Pazartesi günleri kent pazarına köy yumurtası almaya gidiyorum. Çok sevdiğim 3,5 TL ci bir mağaza var. Tezgaha uğramadan geçemiyorum. Bazen çok güzel giysiler denk geliyor hatta bazen  Zara marka bile buluyorum laf aramızda :) Karmakarışık tezgahta aklımda karışıyor haliyle. Normalde yarım saatte döneceğim pazaryerinden bazen 2 saatte döndüğüm oluyor :)
Salı günleri artık ehliyetimde cüzdanımdayken direksiyon tecrübemi yeniliyorum Halil'le. Sürüş dersim var :)
Çarşamba günleri temizlik yapıyorum delice. Ve her çarşamba hep aynı şeyi tekrar ediyorum "ev hanımı olmak daha zormuş!"  Birde yemek telaşı var ki o da başka bir olaymış. Buarada bir yıldır evde olmamdan mütevellit çok iyi yemek yapar oldum. Henüz sadece Türk mutfağı ama hazır yufkadan çok leziz börek yapmışlığımda var :) İtalyan, Japon ya da Fransız mutfağından hiç anlamasam da! Hem özümüz olmak daha güzel bence.

Perşembe ve cuma Ada kuşum okulda olmadığı için full ekşindayız. Geçen gün çok kalabalık olan oyuncaklarını hayli azaltarak kaldırdım. Keşke daha önce yapsaymışım. Zaten hepsiyle oynamıyordu. Oyuncaklar azalınca odasına minik bir okuma köşesi yaptık. Halamız kendi çocuklarının okuduğu ve tam da Ada'nın yaş grubuna uygun olan 90 kadar  kitabı bize hediye edince boş durmadık. Sık sık kitap okuyorum Ada kuşuma. Önceleri ben kitap okurken mutlaka müdahale eden, elimden alıp kendi okumaya çalışan çocuk ardarda 5 kitabı dinliyor artık :)

Ben çok tv izleyen biri değilim. Herhafta mutlaka izlemem gereken bir dizim, müptelası olduğum programlarım yok! Akşamları bazen fırsat kalırsa Discovery deki belgesellere takılıyorum. Haber dahi izlemiyorum günlerce. Çünkü içim sıkılıyor ilk dakika. Bir ocak akşamı İzmir'den "Böğürtlen Kışı" ve "Bu Güller Senin" isimli iki roman aldım ve ilkine başladım bile hatta bitmek üzere. Bazen öyle kitaplar  okuyorum ki devamını çok merak ettiğim için kapatamıyorum kapağı. Okumak güzel şeymiş ve malesef ben bu güzelliği geç tattım. Açığı kapatmalıyım!

2013 ün son günü hediye olan radyomla aşk yaşıyorum 2014 ün ilk günlerinde. Mavi renkli olan benimki. Çok güzel değilmi? Mutfağım artık bol müzikli. Hep açık :)



Kısaca bir derleme yapıp post yazayım dedim. Bundan sonra daha sık blog yazacağım ve okuyacağım. Postumu okuyan herkese sevgiler. Görüşeceğiz :))