AMA SEN GELMEDIN!

Bayramın son günü olan pazar akşamı ani bir kararla ve uzun zaman sonra, aslında  her anne&babanın ara ara yapması  gereken birşey yaptık Halil'le.
Başbaşa kaldık. Daha doğrusu kaldırdık!
Ada'yı arka sokağımda oturan arkadaşıma bırakıp, felekten bir gece çalmak için "Kuşadası'na gidelim" dedim  Halil'e telefonda telaşla. Dedim ama biri bana -hayır gitmeyin!! dese her an peki diyecek bir ruh hali ile!!!

Çalışırken benden çok anneme alışkın olan kızımın 9 aydır hayatının uydusu gibiyim. Aslında ilk zamanlar bu dünya&uydu ilişkisi çok daha fazlaydı. Tuvalette dahi yalnız bırakmıyor, eve gelen her misafiri görünce (annem de dahil) ağlıyor soluğu yanımda alıyordu.  Zaman geçtikçe, ben işe gitmedikçe, onunla oldukça, gezip eğlendikçe biraz daha sıyrıldı benden. Lakin bu zamanlarda çocuksuz hayat ritüelleri geride kaldı. Ve bazı şeyler unutulmaya yüz tuttu bizim evde. Ada hayatımızda yokken sık sık gezip sosyalleştiğimiz günler anı olmaya başladı. Malesef Ada yı her yere götüremeyeceğimiz için kendimizde gitmedik çoğu zaman!

Ben feleğin gecelerinden birini çalalım dediğim de, eşim önce şaşırdı. Tamam dedi ama ilk defa Ada'yı bir arkadaşıma bırakacağımız için tedbiri elden bırakmayalım diyerek yakın mesefa bir yere gitmeyi uygun gördü,gördük.
Hazırlanıp Ada'yı arkadaşıma götürdüm. Okul tuvaletinde gizli içilen sigaranın verdiği heyecan gibi bir hisle içimde! 5 Dk sonra yanından ayrıldım gizlice ve bir kaç saniye sonra -Anneee nerdesin dediğini duydum kapının ardından. O an müdüre yakalanmış sigara içen öğrenci gibi korktum, üzüldüm, heyecanlandım. Hızlıca merdivenlerden inip arabaya bindim. Sanırım ilk 10 dk konuşmadık ikimizde Halil'le.  Arkadaşım aradı, biraz ağladı ama şuan iyi dedi.
Yol bitti, uzun zaman sonra elele tutuşarak yürüdük! Sinemaya girdik, film izledik, çok sevdiğim ikea da koşar adım gezdik ve döndük.
Balkonda beklemiş Ada. Normalde akşam 10 buçuk gibi uyuyan kızım gece 2 olmasına rağmen ayaktaydı. Hızlıca çıkıp merdivenlerden hemen sarılmak istedim! Ve aslında bu yazıyı yazdıran asıl diyalog o an başladı.

-Ben anneee dedim, ama sen gelmedin dedi.
Hayır geldim, bak yanındayım dedim. Tekrar sarıldık.
Bu kurduğu cümleyi en az 20 defa söyledi. Ben en az 40 defa eridim!
Eve geldiğimizde ben işe gittim, ekmek alıp geldim dedim. Eveeet ekmeğimiz bitti dedi!
Ben yokken yaptıklarını anlattı, sarıldı anlattı.
sıkıca sarıldı iyi ki geldin anne!!!! dedi.
Işte o son sözden sonra gezip eğlendiğim, onsuz geçirdiğim yaklaşık 5-6 saat toz oldu biranda, nutkum tutuldu, boğazım düğümlendi.

Sen de iyi ki geldin Ada... iyi ki...

Posted via Blogaway