Zor Günler

Nisan 2013. Ben bu bahari sevmedim, sevemedim! Gecen hafta Halil 4 gün boğaz enfeksiyonu sebebiyle hastaydi. Dinmeyen baş ağrilari bonus oldu! üçüncü gün ilaç yardimiyla hafifledi, beşinci gün bitti. Sali sabah telefonum caldi arayan numara babam, "hastahanedeyiz Emre" diyen annem! Babam merdivenden düşüp belini incitmis diye biliyordum hastaneye gidene kadar Ama durum öyle degilmis :( Omuriliğinde 2 kırık! Ayağa kaldirmayan, belini doğrultturmayan, dümdüz yatiran, acı çektiren :( "cok şansliymişsiniz" demis doktor.. Felç olabilirdiniz! Allah'a binlerce, milyonlarca kez şükür...... Daha kötüsü olabilirmis... Nasipse cuma günü ameliyat olacak. Sonrasi bir süre sıkıntılı olacak belki ama şükürsüz olmayacak! Evde oldugumdan bu yana hemen hemen hergün, birgün olmazsa ikinci gün mutlaka gelirdi babam Ada'yi görmeye. Meger ne alışmışım, öğle saatleri kapı zilimizin çalmasina... Ziyaret ediyoruz sık sık.. Ada'yi iceriye sokmuyorlar. Odasi birinci katta oldugu icin pencereden göstermeye calışıyoruz. Ada kucuk yasina ragmen herseyin farkinda! Hem de cok.. Bakamiyor pencereden babama, gozlerini kaçırıyor :( Babam hüzünleniyor o anlarda, gülümsese de hissediyorum :( Sabirla, duayla cumayi bekliyorum, Bir evine dönsün.... Ben basicam zillerine her gün öğle saatlerinde :(