Kardeşlik

Bugün halâ benimle birlikte olan Çikolata kistim için tekrar hastaneye gittim. Ultrason, kan ve hormon tahlillerinden sonra doktor o çok korktuğum cümleyi kurdu!  
-MR çektirmenizi istiyorum
Hayatımın hemen her alanında  gereksiz evham, panik ve stresli biriyim. Bunların getirdiği korku üzerine tuz-biber oluyor.

Hemşire çok korktuğumu görünce bir yakınınız yanınızda kalabilir dedi. Halil sabah yanımdaydı ama MR öğleden sonraya kaldı. Ve O o saatlerde müsait değildi. Halil olamayınca aklıma yanımda olması gereken ilk kişi olarak kız kardeşim geldi.  Hemen arayıp öğleden sonra kızkardeşimi alıp beraber gittik hastaneye. Heyecanıma ve korkuma ortak olması gerektiğinin farkında! Sıramız geldi, benim stresim gittikçe arttı. Hemşire beni hazırladı, ben hemşireyi korkumla gerdim derken  yaklaşık yarım saat Yasemin'in de katkılarıyla çabucak geçti.  Çok şükür. O yarım saatte saçma sapan muhabbetler yaptık :)

Ve çıktık hastaneden. MR sırasında damardan bir ilaç veriyorlar. Bu ilaç bazen baş dönmesi ve mide bulantısı  yapabiliyormuş. Bunu kardeşim ve ben hemşireden duyduk. Tam hastanenin bahçesinden çıkarken kardeşim kolunu uzattı, koluna girdim. O an tek dayanağımdı. 
MR 'dan artık çıkmış olmanın sevinci ile yavaş yavaş yürürken dedim ki:

-Demek ki kardeş bu kadar önemliymiş. 
İlk aklıma gelen. Dayanmak istediğim. Yardımını beklediğim. Yanımda istediğim.
Ben ki Elif Ada'yı kardeşsiz büyütmeyi düşünürken  bugün vazgeçtim bu düşüncemden!

Seni Seviyorum. Eksik olma!