Sen daha dün çift çizgiydin, nasıl bu kadar çabuk 4 yaşında oldun.
Doğum günün, ömrün kutlu olsun güzel kızım..
Seni çok seviyoruz 💛
Geçen ay çok sevinerek, isteyerek iyi bir şirkette işe başladım.. Ama malesef sadece 15 gün kadar çalışabildim.. 2,5 yıldır evin hanımı evde olunca meğer ne çok oturmuş bir düzenimiz varmış onu anladım..
Ada yarım gün anaokuluna başladı, sabahtan da babaannesi bakacaktı.. Hafta içi ertesi günün yemeğini akşamdan yapacaktım. Hafta sonları yemek yapmayıp en yakınlarımızda (anneanne-babaanne) yemek yiyecek yada dışarı çıkacaktık.. Cumartesi erkenden kalkıp hafta içi dağılan yayılan kirlenen evimi temizleyip Ada'yla kaliteli vakit geçirecektim. Pazar günleri de Halil ben ve Ada olacaktık....
Ama malesef bu saydıklarımın hiçbiri olamadı.. Hatta tabiri caizse ters kepçe geldik!!
Ayy Ada hasta oldu, Halil hasta oldu benimde olmama ramak kaldı.. Ev leş gibi oldu, ertesi günün yemeğini akşamdan yapmayı bırak sabah 6 da uyandığımız için akşam 8 de yatar olduk. Aile olarak birbirimizi rüyalarımızda bile göremedik.. Sonra çalışmaya başladığım işyeri şehir dışında olduğundan mütevellit araba kullanarak hergün kendim gidip geldim. 40-45 dakika resmen yüreğim ağzımda, bu kamyon neden hemen benim ardımdan geliyor, öndeki araç sinyal vermeden sağa döndü bak derken küçük bir trafik canavarı gibi panik, stres içinde yol gittim geldim..
O 15 gün içinde halet-i ruhiyem öyle depresiftiki zaten ne kadar yazsamda anlatamıyorum!
Kesin ve ani bir kararla istifa ettim de eski hayatımıza ailecek geri döndük..
Yoksa ipi kopmuş kasnaklı gibi süzülecektik şu hayatta Çalış ailesi olarak...
Şu an herşey çok iyi Allah'a şükür...
Allah bozmasın deriz ya aynen öyle...