Eylül... Okul zillerini çaldıran Eylül. Bir çok hayvanı kuşu böceği göç ettiren, bir çok şairin ruhunu yediveren eden Eylül...
Kızımında aklını başından aldı! Evimizin karşı sokağında bulunan okulun zilleri çaldıkça kendini okullu sandı kuzum sık sık :)
Bakınız fotoğraf 1:
Okul zilini duydukça kapıyı açmamı istedi okula gitmek için. Şaşkın kere şaşkın :) Nasıl saf ve temiz ve güzel ve huzurlu bu çocukluk anlamıyorum Ada büyüdükçe. Hayli zamanda anlamayacağım sanırım. Çocukken büyümek isterdim hep, meğer ne kıymetliymiş çocukluk! Bunu Ada bilmiyor ama ben biliyorum. Bu yüzden değilmidir evlat için herşeyin en güzelini, iyisini, sağlıklısını, eğlencelisini, mutlusunu istemek.
Tabi biliyorumki büyümeden de olmuyor bazı şeyler. Misal ben bu minik saç kuyruğunu görebilmek için 2,5 yıl bekledim! Çok saçlı doğup dökülünce ilkler yeniler gelsin uzasın diye çok bekledim. ilkokul yıllarımdayken "Amerikan modeli" diye bir saç traşı peydah olmuştu. Kısacık saçta ensede bir kuyruk bırakılırdı. O kadar heves etmiştim ki o modeli, sokağımızın kuaför kalfası ablasına teslim etmiştim uzun saçlarımı! Annemden habersiz üstelik!! Annemin ne çok kızdığı dün gibi hatırlarım hep. O kızdıkça ne çok ağladığımı.. Pişmanlığımı...
Şimdi öyle iyi anlıyorum ki aslında neden kızdığını. Şu 3-5 tel saça bakıp bakıp öyle anlıyorum ki!!!
Notun dibi: Sanırım Eylül beni de çok etkilemiş! Ben aslında bambaşka şeyler yazacaktım!!! Postumu okuyunca anladım. Bu yazım sana armağanım olsun o zaman Eylül!
Kızımında aklını başından aldı! Evimizin karşı sokağında bulunan okulun zilleri çaldıkça kendini okullu sandı kuzum sık sık :)
Bakınız fotoğraf 1:
Okul zilini duydukça kapıyı açmamı istedi okula gitmek için. Şaşkın kere şaşkın :) Nasıl saf ve temiz ve güzel ve huzurlu bu çocukluk anlamıyorum Ada büyüdükçe. Hayli zamanda anlamayacağım sanırım. Çocukken büyümek isterdim hep, meğer ne kıymetliymiş çocukluk! Bunu Ada bilmiyor ama ben biliyorum. Bu yüzden değilmidir evlat için herşeyin en güzelini, iyisini, sağlıklısını, eğlencelisini, mutlusunu istemek.
Tabi biliyorumki büyümeden de olmuyor bazı şeyler. Misal ben bu minik saç kuyruğunu görebilmek için 2,5 yıl bekledim! Çok saçlı doğup dökülünce ilkler yeniler gelsin uzasın diye çok bekledim. ilkokul yıllarımdayken "Amerikan modeli" diye bir saç traşı peydah olmuştu. Kısacık saçta ensede bir kuyruk bırakılırdı. O kadar heves etmiştim ki o modeli, sokağımızın kuaför kalfası ablasına teslim etmiştim uzun saçlarımı! Annemden habersiz üstelik!! Annemin ne çok kızdığı dün gibi hatırlarım hep. O kızdıkça ne çok ağladığımı.. Pişmanlığımı...
Şimdi öyle iyi anlıyorum ki aslında neden kızdığını. Şu 3-5 tel saça bakıp bakıp öyle anlıyorum ki!!!
Notun dibi: Sanırım Eylül beni de çok etkilemiş! Ben aslında bambaşka şeyler yazacaktım!!! Postumu okuyunca anladım. Bu yazım sana armağanım olsun o zaman Eylül!
posted from Bloggeroid
